การระบาดใหญ่ของ COVID-19 ได้เร่งการเติบโตของธุรกิจดิจิทัลในอินโดนีเซีย แต่การพัฒนาทางเศรษฐกิจในเชิงบวกนี้ยังนำไปสู่ผลที่ไม่พึงประสงค์โดยไม่ได้ตั้งใจ รวมถึงการเสพติดการช้อปปิ้งออนไลน์ที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก
บุคคลที่ใช้จ่ายเงินเกินกำลังที่จะได้รับสถานะทางสังคมจากการซื้อหรือเพื่อสนองความต้องการที่ไม่ได้รับการตอบสนอง เช่น เพื่อความรักและความเสน่หา มีแนวโน้มที่จะ “พฤติกรรมการซื้อบังคับหรือการเสพติดการช้อปปิ้ง”
การเติบโตอย่างรวดเร็วของตลาด ร้านค้าออนไลน์ ท่ามกลางการระบาดใหญ่ได้เพิ่มความเสี่ยงของการเสพติดการช้อปปิ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสังคมที่เข้าใจดิจิทัล เช่น อินโดนีเซีย การใช้แพลตฟอร์มการช็อปปิ้งออนไลน์ เช่น Shopee, Tokopedia และ Bukalapak ได้กลายเป็นกระแสนิยมในหมู่เยาวชน
แรงกดดันเพิ่มเติมจะรุมเร้าชาวอินโดนีเซียรุ่นใหม่ด้วยกระแสของกิจกรรมลดราคาครั้งใหญ่ต่อเนื่องตลอดทั้งปี เช่น การขายครบรอบ Tokopedia เมื่อวันที่ 17/08, วันคนโสดของลาซาด้าในวันที่ 11/11 และวันช้อปปิ้งแห่งชาติของอินโดนีเซีย (Harbolnas) เมื่อวันที่ 12/ 12.
เหตุการณ์เหล่านี้ทั้งแบบรายบุคคลและโดยรวมกระตุ้นให้เยาวชนชาวอินโดนีเซียซื้อสินค้าจำนวนมากเกินความจำเป็นในการตอบสนองความต้องการของตน
การซื้อแบบบังคับในหมู่เยาวชนไม่ได้ถูกกระตุ้นโดยความปรารถนาที่จะมีผลิตภัณฑ์เพียงอย่างเดียว ในทางกลับกัน ปัจจัยกระตุ้นรวมถึงความรู้สึกของสถานะ อำนาจครอบงำ อำนาจ และศักดิ์ศรีที่เกี่ยวข้องกับความเป็นเจ้าของสินค้าบางอย่าง
อินโดนีเซียเป็นตลาดขนาดใหญ่สำหรับตลาดออนไลน์ หมายความว่าผู้คนจำนวนมากมีความเสี่ยงที่จะเสพติดการซื้อของจากร้านค้าออนไลน์ บริษัทที่ปรึกษาระดับโลก Bain & Company ประมาณการว่าประชากรผู้บริโภคดิจิทัลของอินโดนีเซียจะเพิ่มขึ้นประมาณ 15% จาก 144 ล้านคนในปี 2020 เป็น 165 ล้านคนในปี 2564
การเพิ่มขึ้นของวัฒนธรรมผู้บริโภคสามารถเปิดเผยช่องโหว่ในสัดส่วนขนาดใหญ่ของประชากรอินโดนีเซีย ซึ่งความรู้ทางการเงินและอัตราการออมค่อนข้างต่ำ
การสำรวจที่ดำเนินการในปี 2020 กับชาวอินโดนีเซียทั้งหมด 5,592 คนจากกลุ่มประชากรต่างๆ แสดงให้เห็นว่าประมาณ 21% ของชาวอินโดนีเซียประหยัดเงินได้เพียงเล็กน้อยจากรายได้ต่อเดือน ในขณะที่ครัวเรือนชาวอินโดนีเซียโดยเฉลี่ยแล้วประหยัดเพียง 8.5% ของรายได้ทั้งหมด
แม้จะมีคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญว่าเกณฑ์สำหรับการออมอย่างมีความรับผิดชอบควรอยู่ที่ 20% เพื่อให้การคุ้มครองทางการเงินที่เพียงพอต่อ ‘วันที่ฝนตก’ แม้กระทั่งครัวเรือนในชาวอินโดนีเซียที่มีรายได้สูงก็มักจะประหยัดเงินได้ต่ำกว่าเกณฑ์นี้ (ในอัตรา 12.6%)
